اثر ساف مانان بر عملکرد و فلور میکروبی روده جوجه های گوشتی

به منظور بررسی اثر ساف مانان بر عملکرد تولیدی و فلور میکروبی دستگاه گوارش جوجه های گوشتی سویه کاب، آزمایشی با استفاده از 180 قطعه جوجه گوشتی یک روزه با میانگین وزن 46 گرم انجام شد. تیمارها شامل شاهد (صفرt)، آنتی بیوتیک (لینکومایسین) 3/0 گرم (3/0ta)، ساف مانان 5/0 گرم (5/0ts)، ساف مانان 1 گرم (1ts)، ساف مانان 75/0 گرم در دوره آغازین و 25/0 گرم در دوره رشد (25/0,75/0ts) در کیلوگرم جیره بود. تیمار ها در 3 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی از 6 تا 42 روزگی مورد بررسی قرار گرفت. مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک و صفات لاشه در دوره های پرورش اندازه گیری شد. شمارش باکتری لاکتوباسیلوس و اشریشیاکلی در 18، 28 و 38 روزگی از طریق کشت میکروبی انجام شد. نتایج نشان داد که مصرف خوراک در دوره های پرورش تحت تأثیر سطوح مختلف ساف مانان و لینکومایسین قرار نگرفت (05/0p>). افزایش وزن تیمارهای 5/0ts، 1ts و 25/0,75/0ts در دوره رشد و کل دوره تحت تأثیر ساف مانان قرار گرفت و نسبت به شاهد و لینکومایسین بهتر بود (05/0p<). افزایش وزن 3/0ta در کل دوره نسبت به شاهد بهتر بود (05/0p<). در دوره آغازین، رشد و کل دور تیمارهای 5/0ts، 1ts و 25/0,75/0ts بهترین ضریب تبدیل را نشان دادند (05/0p<). در دوره رشد و کل دوره ضریب تبدیل 3/0ta نسبت به شاهد بهتر بود (05/0p<). سطوح مختلف ساف مانان در افزایش وزن و ضریب تبدیل تفاوت معنی داری با هم نداشتند (05/0p). در 28 روزگی شمار لاکتوباسیلوس در 1ts بطور معنی داری نسبت به شاهد و آنتی بیوتیک افزایش یافت ( 05/0>p). در 38 روزگی اختلاف معنی داری در جمعیت میکروبی مشاهده نشد. بطور کلی سطوح مختلف ساف مانان نسبت به آنتی بیوتیک و شاهد عملکرد بهتری رانشان دادند که ناشی از تأثیر مثبت آن بر بهبود فلور میکروبی روده است.